رازورزی و رمزگرایی در فلسفه افلاطون

هدف این پژوهش تبیینِ جنبه های گوناگون رازورزی و رمزگرایی، یا آنچه احتمال چنین برداشتی از آن می رود، در فلسفه افلاطون است. دستاورد این مقاله این است که افلاطون از برخی جنبه های رازورزی و رمزگرایی پیشینیانش تأثیر پذیرفته و آنها را به طریق خاصی در نظام معرفت شناختی و آموزشی خویش به کار برده است. نزد او، این جنبه ها را در (1) نمونه هایی از تفسیر باطنی و رمزی برخی گفته ها یا نوشته های رازآمیز، و (2) نشانه هایی از آموزش سری و محرمانه مراد به مرید، و (3) توصیه هایی به رازداری و خودداری از انتشار آموزه های سری به منظور پنهان داشتن آنها از عموم مردمان و نااهلان می توان یافت.